مصطفی آقامیرسلیم در مناظره اخیر خود اظهار داشت که مدافع آزادی بیان است و در این خصوص به دولت روحانی هم انتقاد کرد.
اما جالب اینجاست که دوران وزارت او در فرهنگ و ارشاد اسلامی، به عنوان یکی از دوره های سانسور در این وزارتخانه شناخته می شود.
"تاریخ ایرانی" در این خصوص نوشته است:
شاید بهترین اثری که بتواند ما را با نحوه ممیزی کتاب در دوران تصدی میرسلیم بر وزارت ارشاد آشنا کند «ممیزی کتاب» اثر احمد رجب‌زاده باشد؛ کتابی که در آن رجب‌زاده با استناد به ۱۴۰۰ سند، ممیزی کتاب در سال ۱۳۷۵ را از جنبه‌های گوناگون مورد بررسی قرار داده است. رجب‌زاده در مقایسه آماری دقیقی نشان می‌دهد که بیش از ۵۰ درصد از حساسیت‌ها و در نتیجه اعمال سانسور در حوزه ادبیات داستانی اتفاق می‌افتاد. بر اساس پژوهش او، نه تنها موارد سیاسی که وجوه اعتقادی و اخلاقی نیز با وسواسی شدید توسط ماموران سانسور بررسی می‌شود و سیلی از واژگان و اصطلاحات جایگزین و حذفیات به راه می‌افتد که برخی از آن‌ها به قرار زیرند: * در جمله‌ای مانند «زانوی او را به نشانه ادب و اخلاص بوسید» بوسیدن باید حذف شود. * عنوان کتاب «فریب‌خوردگان عشق» به «عاقبت غفلت» تغییر پیدا می‌کند. * عکس ماهاتما گاندی به دلیل «نیمه عریان» بودن حذف می‌شود. * «آرایش و زیبایی» تغییر یابد به «مراقبت از پوست». * عنوان کتاب «عشق صدراعظم» تغییر یابد به «صدراعظم». * جمله «گاه‌گاهی آرایش کنید» تبدیل شود به «گاه‌گاهی به ظاهر خود برسید». * «بستر زناشویی» تبدیل شود به «زندگی زناشویی». *جمله «زن! من تو را می‌توانم خوشبخت کنم» تبدیل شود به «خواهرم! من تو را می‌توانم خوشبخت کنم». * «عاشق» تبدیل شود به «علاقه‌مند و دوستدار». * «وطن‌پرستی» تبدیل شود به «وطن‌دوستی». * «رفیق» تبدیل شود به چیز دیگری چون مارکسیست‌ها آن را به کار می‌بردند.
بر اساس اسناد اداره کتاب، در این دوره کتاب‌های مشهوری چون «جنگ و صلح» به دلیل ضد جنگ بودن، «خاطرات اعتمادالسلطنه» به خاطر به کار بردن کلمه شاه و رمان ده جلدی «کلیدر»، نوشته محمود دولت‌آبادی نیز اجازه چاپ نمی‌گیرند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر