عید پنجاهه یا پنطیکاست (یونانی باستان [Πεντηκοστή [ἡμέρα پـِنتِکُسته [هِـمِرا] به معنی پنجاهمین [روز]) یکی از عیدهای اصلی در میان مسیحیان است که طی آن آنچه «نزول روح‌القدس بر حواریون» نامیده می‌شود جشن گرفته می‌شود.
نطیکاست یعنی رابطه‌ای جدید با خدا، آغازی جدید، زندگی جدید، هدفی جدید، پیامی پیروزمند، و اطمینان از حیاتی نو در ملکوت جدید خداوند! باشد که در این پنطیکاست خداوند قلب و وجود شما را مالامال از قدردانی نماید، قدردانی به‌خاطر این هدیۀ پرارزش!
به باور مسیحیان، پس از مصلوب شدن و درگذشت مسیح (که آدینه نیک نامیده می‌شود)، مسیح پس از دو روز از مرگ برخاست (که به این مناسبت عید پاک جشن گرفته می‌شود). در باور پیروان مسیح، پس از این رویداد، عیسی مسیح تا روز چهلم رستاخیز خود به شاگردانش که حواریون نامیده می‌شوند آموزش می‌داد ولی در چهلمین روز معراج کرد و به دنیایی دیگر رفت.
به باور پیروان مسیح، عیسی مسیح پیش از معراج به حواریون قول داد تا برای ادامه راهنمایی آن‌ها، روح‌القدس (یکی از سه موجود برتر مقدس) را به جای خود نزد آنان بفرستد. بر این اساس، روح‌القدس ۱۰ روز پس از معراج، یعنی پنجاه روز پس از برخاستن مسیح از مرگ، بر حواریون نزول کرد که این روز به عنوان عید پنجاهه جشن گرفته می‌شود.
عید پنجاهه از دیدگاه تاریخی و نمادین با جشن فصل درو یهودیان که شاووت نامیده می‌شود مرتبط است. در جشن شاووت، یهودیان مناسبت آنچه «اعطای ده فرمان از سوی خدا در کوه سینا، پنجاه روز پس از خروج» می‌نامند را جشن می‌گیرند.
از فعالیت‌هایی که در کشورهای گوناگون مسیحی به فراخور عید پنجاهه انجام می‌شود می‌توان به انجام مراسم در کلیسا، ضیافت‌های شام و ناهار، دسته‌های خیابانی، انجام غسل تعمید، مراسم محلی و رقص و پوشیدن جامه‌های جشن اشاره کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر