توماس اَ کمپس
تو را چه سود که سِرّ تثلیث را با واژگانی عالمانه تشریح کنی، اما مغرور باشی و موجب ناخشنودیِ خدا؟ استدلالات عالمانه شخص را مقدس و پارسا نمی‌کند، حال آنکه زندگی نیکو وی را محبوب خدا می‌سازد. من احساس ندامت و پشیمانی را بر تعریف و تشریح آن ترجیح می‌دهم. تو را چه سود که تمامی کتاب‌مقدس و تفاسیر مفسران بزرگ را بدانی، اما از فیض و محبت خدا غافل باشی؟
بکوش تا در تحمل ضعف‌ها و خطا‌یای دیگران بردبار باشی. تو نیز ضعف‌ها و قصورات بسیار داری که دیگران باید تحمل کنند. تو که در رسیدن به کمالات انسانی ناتوانی، چگونه انتظار داری دیگران مقلّد تو باشند؟ ما خوا‌هان کمال در دیگرانیم حال آنکه از تصحیح خطا‌های خود غافلیم ... واضح است که به‌ندرت ملاک‌هایی را که در مورد همسایگان‌مان به‌کار می‌گیریم، در مورد خود به‌کار می‌بندیم.
چه بسیارند مسیحیانی که ملکوت آسمانی عیسی را دوست می‌دارند، اما چه اندک‌اند آنان که صلیب او را حمل می‌کنند. چه بسیارند آنان که خوا‌هان تسلی اویند، اما چه اندک‌اند آنان که آمادۀ تحمل زحمات‌اند. چه بسیارند آنان که حاضرند در ضیافت او شرکت کنند، اما چه اندک‌اند آنان که در روزۀ او سهیم می‌شوند. چه بسیارند کسانی که می‌خواهند با او شادی کنند، اما چه اندک‌اند آنان که حاضرند برای او رنج بکشند ... یقیناً واژۀ «تاجرمَسلَک» مناسب حال افرادی است که دائم در پی آرامش روحانی‌اند. آنان که دائم به سود و منفعت خود می‌اندیشند، پرواضح است که خود را دوست دارند نه مسیح را.
تعالی روحانی نه با برخورداری از تسلی روحانی، بلکه وقتی حاصل می‌شود که فقدان آن را با فروتنی، انکارنفس و بردباری تحمل کنیم، شور و شوق خود را برای دعا از دست ندهیم و فعالیت‌های روحانی روزمره‌مان را ترک نکنیم.
اگر تسلیم امیال افسارگسیخته شوی، برکات جاودانی آسمان را از دست خواهی داد. از مواهب کنونی بهره گیر اما قلب خود را معطوف امور ابدی بساز.
منم (خدا) که قادرم در دمی چنان درک و فهمی از حقایق ابدی به ذهن فروتن و افتاده ببخشم که با ده سال مطالعه نیز بدان نتوان رسید. در تعالیم من نه بیهوده‌گویی وجود دارد و نه ایده‌های مبهم، نه اقتدار تکبرآمیز و نه تضاد بین بر‌هان‌ها.
بدان که کنجکاویِ صرف برای درک اسرار این آیینْ (عشاءربانی) بیهوده است و تو را در سیل تردید‌ها غرق می‌سازد ... فقط برخورد ساده‌دلانه با این موضوع مبارک است، اجتناب از طریق خارگرفتۀ مباحثات و مناظرات، و گام برداشتن در طریق هموار و مطمئنِ احکام خدا ... او آنانی را که خود را چون کودکان ساده‌دل می‌سازند درک و فهم عطا می‌کند و توان ذهنیِ افکار پاک را تقویت می‌بخشد، اما فیض خود را از آنان که متکبرند و کنجکاوی تردیدآمیز دارند، مخفی می‌دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر