انسان اغلب درصدد است تا آینده را به‌وضوح ببیند. او می‌خواهد وضعیت خود را در سال آینده و یا پنج و یا ده سال آینده به‌روشنی ببیند. اما غالباً برای چنین درخواستی پاسخی وجود ندارد. درواقع در بیشتر مواقع ما تنها نور کافی برای قدم بعدی خود داریم یعنی آنچه که ساعت دیگر و روز دیگر درصدد انجام آن هستیم. هنر بامعنا زیستن به‌معنای بهره‌وری شادمانه از نوری است که بر قدم بعدی ما تابیده می‌شود و نه ابراز گله‌مندی از قدم‌هایی که در تاریکی باقی مانده است. ایمان ما را قانع می‌سازد که برای قدم‌های بعدی نور کافی وجود خواهد داشت. بیایید شادی نور کوچکی که امروز بر قدم ما تابیده می‌شود پاس داریم و از نداشتن نورافکنی که همۀ سایه‌ها را به کناری می‌زند، هراسی به دل راه ندهیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر