هر روزه صداهای بسیاری توجه ما را به خود جلب می‌کند. صدایی می‌گوید:
"باید ثابت کنی که آدم خوبی هستی". صدای دیگری می‌گوید: "باید از خودت خجالت بکشی!"
صدایی هم هست که می‌گوید: "هیچ کس به تو اهمیتی نمی‌دهد". و صداهای دیگر که می‌گویند: "نهایت کوشش خود را کن که به جایی برسی و محبوب همه باشی".
اما ماورای این فریادها، ندای آرامی است که ما بیشتر از هر صدایی احتیاج داریم به آن گوش کنیم. ولی گوش کردن به این صدا مستلزم سکوت و آرامش و انزوا و عزمی راسخ است. دعا، شنیدن این صداست.
شنیدن صدای کسی که ما را "محبوب" خود خطاب می‌کند.
زندگی هدیۀ باارزشی است؛ نه برای اینکه مثل یک الماس غیرقابل تغییر است بلکه چون مثل پرنده‌ای کوچک آسیب‌پذیر است. عشق به زندگی، منفک از عشق به آسیب‌پذیری آن نیست. مرگ و حیات هر دو در این نکته سهیم‌اند. بچۀ تازه متولد شده و مرد پیری که در حال مرگ است، هر دو ما را به‌یاد ارزش زندگی می‌اندازند، زیرا هر دو آسیب‌پذیرند. بیایید هدیه با ارزش آسیب‌پذیری را به هنگام کامیابی، شهرت و قدرت فراموش نکنیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر